Pod koniec 1943 r. na front włoski został przerzucony z Bliskiego Wschodu 2. Korpus Polski. Od stycznia 1944 r. sprzymierzeni toczyli we Włoszech walki o przełamanie Linii Gustawa, która przegradzała półwysep Apeniński od Morza Tyrreńskiego do Morza Adriatyckiego. Jednym z kluczowych punktów obrony niemieckiej było Monte Cassino. Przed Polakami w trzech poprzednich natarciach na masyw Cassino brali udział Amerykanie, Brytyjczycy, Nowozelandczycy i Hindusi. Polacy po raz pierwszy przystąpili do szturmu na Monte Cassino 11 maja. Został on odparty przez oddziały niemieckie, ale w wyniku działań polskich oddziałów, które związały siły nieprzyjaciela, Brytyjczykom udało się sforsować rzekę Gari. Kolejne uderzenie rozpoczęło się wieczorem 16 maja, po czterodniowym bombardowaniu artyleryjskim. Po zaciekłych walkach oddziały 2. Korpusu Polskiego zdobyły wzgórze 593 i klasztor na Monte Cassino, otwierając wojskom sprzymierzonym drogę na Rzym. Jako pierwszy na szczyt wzgórza do ruin klasztoru dotarł patrol 12. Pułku Ułanów Podolskich i zatknął pułkowy proporczyk. Następnie nad gruzami klasztoru benedyktynów zawieszono polską i brytyjską flagę. Bitwa pod Monte Cassino stała się symbolem wielkiej ofiarności i niezwykłego męstwa polskich żołnierzy na zachodnim froncie.

http://www.muzeumwp.pl/kalendarium/05-18/